Ο άνθρωπος που δεν γιόρτασε ποτέ

Αφορμή για τη συγγραφή του άρθρου αποτέλεσε η δήλωση του πατέρα μου που είναι πια 85 χρονών:

Θωμά, αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι και πάλι θα περάσεις τα Χριστούγεννα μόνος σου

Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι έπαθε βλάβη το κινητό μου ή μου μιλάει κάποια φωνή που δημιουργήθηκε με τεχνητή νοημοσύνη. Ο άνθρωπος αυτός δεν εκδηλώνεται έτσι. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.

Η ουσία φυσικά αληθεύει. Είμαι ο άνθρωπος που δεν γιορτάζει ποτέ.

Γενέθλια, ονομαστική γιορτή, Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτοχρονιά, Καθαρά Δευτέρα, Πρωτομαγιά. Καμία διαφορά.

Συνήθως κάθομαι στον καναπέ μου και ακούω τους άλλους ανθρώπους να γιορτάζουν. Ιδίως την πρωτοχρονιά είναι δύσκολο να μην τους ακούσεις. Με στεναχωρεί η αλήθεια είναι αλλά πλέον έχω συμφιλιωθεί όσο γίνεται με την ιδέα. Για φέτος φυσικά τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως και κάθε χρόνο.

Συνήθως οι φίλοι μου είναι με πρόσωπα που αγαπούν μακριά μου και καλά κάνουν.

Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι οι παρακάτω:

Στη ζωή μου μέχρι και σήμερα βρίσκομαι στην καθημερινή μάχη να πληρωθούν το νοίκι και οι λογαριασμοί, κάθε άλλο έξοδο και κάθε υλικό αγαθό που μπαίνει από την εξώπορτα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Επίσης φροντίζω για την ευταξία, το μαγείρεμα και την καθαριότητα του διαμερίσματος. Σχεδόν κανένα αντικείμενο δεν τοποθετείται στη θέση του με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι να το κάνω εγώ. Εκατοντάδες μικροενέργειες κάθε μέρα, επί πολλά χρόνια.

Μα Τομ, αυτό είναι αρκετά θλιβερό όπως το περιγράφεις. Γιατί δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις;

Η απάντηση είναι ότι προσπάθησα, με ήρεμο τρόπο, με το φιλότιμο, με μη ήρεμο τρόπο, οποιαδήποτε μέθοδο μπορείς να φανταστείς. Το αποτέλεσμα ήταν το απόλυτο μηδέν.

Αν είσαι τόσο βαθιά χωμένος στην καθημερινή επιβίωση σε συνδυασμό με την πολύ κακή υγεία μου -βιολογική και ψυχολογική- πριν μερικά χρόνια δεν είσαι σε θέση να διασκεδάσεις, να περάσεις καλά, να φροντίσεις φιλίες, να ξοδέψεις χρήματα για αυτό. Δεν έχεις την ψυχική διάθεση ούτε τους πόρους να οργανώσεις ένα ταξίδι, μια γιορτή, οτιδήποτε. Όταν ήδη περνάνε δεκάδες θέματα από τα χέρια σου καθημερινά το μόνο που δεν θέλεις είναι να προστεθούν ακόμα περισσότερα στη λίστα σου για να οργανώσεις κάτι.

Πρόσφατα που ασχολούμαι αποκλειστικά με την οργάνωση της ζωή μου κατέγραψα τα θέματα -εκτός μισθωτής εργασίας- που διεκπεραιώνω σε μια μέρα. Πόσο λέτε να ήταν ο αριθμός; Δεν υπερβάλω, ήταν 25 θέματα. Δηλαδή με μια αυθαίρετη αναγωγή σε μια χρονιά είναι 9.125 μικρά ή μεγάλα θέματα! Άντε πες μου εσύ πως θα γίνεις σούπερ κοινωνικός και πως θα οργανώνεις.. γιορτές για να διασκεδάσεις.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι μοναχικός άνθρωπος. Μου αρέσει η παρέα, μου αρέσει όμως και η μοναξιά. Δυστυχώς για λόγους που χρήζουν ανάλυσης σε ξεχωριστό άρθρο οι φιλίες στη ζωή μου είναι δύσκολες. Συνήθως η προσφορά ρέει από μένα προς τους άλλους λόγω ενός εκτεταμένου σετ γνώσεων και ικανοτήτων. Αυτό ακούγεται υπεροπτικό αλλά δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως είπα το παραπάνω χρήζει περισσότερης ανάλυσης γιατί ακούγεται περίεργο. Για μένα μια φιλία πρέπει να έχει κάποιο νόημα, να μην είναι απλά χάσιμο χρόνου. Επίσης η συνεισφορά σε αυτό που λέμε φιλία πρέπει να διατηρείται σε κάποια ισορροπία.

Φυσικά η ανέχεια δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα στο παρελθόν. Οι περισσότερες μορφές διασκέδασης επιβαρύνουν ελαφρώς ή βαρέως τον προϋπολογισμό σου. Ιδίως αν μιλάμε για κάποιο ταξίδι π.χ για τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά. Στη δική μου περίπτωση θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά είναι μέχρι και σήμερα αδύνατο. Ίσως στο μέλλον να αλλάξει αυτό. Δεν αντιλαμβάνομαι -ούτε θα το καταλάβω ποτέ- πως άνθρωποι με χαμηλότερα εισοδήματα από τα δικά μου πηγαίνουν διακοπές κάθε χρόνο Χριστούγεννα και καλοκαίρι. Κάτι κάνω λάθος μάλλον ή αποκρύπτουν τα πραγματικά τους εισοδήματα.

Ακόμα και το καλοκαίρι έχω να πάω τις κλασικές διακοπές που πάει ο κόσμος για δεκαετίες. Ξέρετε, αυτό το κλείνω κάτι για 1-2 βδομάδες, ξενοδοχείο, φαγητό και λιώσιμο στη θάλασσα. Αυτό. Κάτι καταδρομικές εκδρομές-φρίκη τις οργάνωσα τα τελευταία 2 χρόνια και μάλλον υπέφερα παρά ξεκουράστηκα.

Φυσικά και για όλα τα παραπάνω είμαι υπεύθυνος ο ίδιος. Είναι δική μου η ζωή, έχω θέσει ως ιερή προτεραιότητα την κόρη μου, πράγμα που δεν θα αλλάξει ποτέ. Οπότε μάλλον δεν πρέπει να γκρινιάζω, αν μπορώ να κάνω κάτι να το αλλάξω δεν το γνωρίζω ακόμα. Ίσως με όλη αυτή την οργάνωση και τις νέες μεθόδους που εφαρμόζω.

Η σελίδα αυτή είναι το προσωπικό μου blog και θέλω να απεικονίζει την πραγματικότητα. Έχουμε γεμίσει κοινωνικά δίκτυα με πλασματικά πρόσωπα που απεικονίζουν μια ζωή την οποία είτε δεν ζουν καθόλου -100% μούφα- ή απεικονίζουν μόνο τις καλές τους στιγμές δημιουργώντας μια στρεβλή εικόνα. Το blog μου είναι διαφορετικό. 100% original.

Ας κλείσω όμως με μια ευχάριστη νότα

Ο τίτλος του άρθρου ισχύει αλλά όχι στο 100%! Υπήρξε μια κοπέλα που πριν πολλά χρόνια με αγαπούσε πολύ και οργάνωσε χωρίς να πάρω χαμπάρι τίποτε ένα ολόκληρο στολισμένο διαμέρισμα με δεκάδες ανθρώπων, μουσική, τούρτα και δώρα. Ως ο «άνθρωπος που ποτέ δεν γιορτάζει» δεν περίμενα κάτι σημαντικό και απλά βρεθήκαμε να πάμε μια βόλτα όπως μου ζήτησε.

Μου είπε ότι ξέχασε κάτι στο διαμέρισμα που έμενε και είπε να ανεβούμε 5 λεπτά να το πάρει.

Όταν μπήκαμε μέσα δεν άνοιξε τα φώτα αλλά δεν έδωσα σημασία. Προχώρησα στο χωλ -που το γνώριζα- και ξαφνικά άναψε τα φώτα.

Μέχρι σήμερα βουρκώνω μόνο που το σκέφτομαι.

Εκείνη την ημέρα γιόρτασα τα γενέθλιά μου.