Η άχαρη στιγμή στην οποία συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ζωή!

Όχι, δεν έχει καμία σχέση με τις μαστίχες, πρόκειται για μια πολύ απλή μέθοδο στοιχειώδους οργάνωσης του χρόνου σου. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτή δείτε το άρθρο μου εδώ.

Κατέβασα λοιπόν το ετήσιο ημερολόγιο που δημιούργησε ο Ali από τη σελίδα του και ξεκίνησα να προσθέτω αρχικά της αργίες της νέας χρονιάς. Έκανα το ίδιο και για το 2024 παρότι εκτός των Χριστουγέννων δεν έχει άλλες. Νταξ, το έφτιαξα. Το κατέβασα και τοπικά σε Excel αν και στη συνέχεια το ξανασκέφτηκα. Το θέλω σε Cloud λύση για να το δουλεύω από παντού. Ούτως ή άλλως δεν θα περιλαμβάνει φοβερά εταιρικά μυστικά. Η αλήθεια είναι ότι τα προτιμώ όλα τοπικά αλλά για αρχή δεν πειράζει, ας κάνω μια εξαίρεση.

Η μέθοδος αυτή απαιτεί ετήσιο, εβδομαδιαίο και ημερήσιο ημερολόγιο. Το εβδομαδιαίο το έφτιαξα μόνος μου στο Google Calendar το οποίο λειτουργεί μια χαρά και μπορώ να το βλέπω και από το κινητό μου.

Πρόσθεσα την ώρα που θέλω να ξυπνάω και την ώρα που θέλω να κοιμάμαι. Φυσικά κοντά στις πραγματικές ώρες που όντως ξυπνάω και την πέφτω για ύπνο. Πολύ ωραία ως εδώ.

Κότσαρα και τις 40 ώρες που εργάζομαι, ευκολάκι και αυτό.

Μετά καθόμουν και κοιτούσα την οθόνη με το αριστούργημα που έφτιαξα. Περιλαμβάνει την ώρα που ξυπνάω, τη δουλειά και τον ύπνο, αυτά.

Πάμε λοιπόν να γράψουμε όλα τα υπόλοιπα. Τις συναντήσεις με φίλους, τις βόλτες με το αίσθημα, το γυμναστήριο, τις βόλτες στην εξοχή που λατρεύω, το αγαπημένο μου καφέ, όλα αυτά που κάνω και γεμίζουν τη ζωή μου. Μισό λεπτό! Δεν κάνω τίποτα από τα παραπάνω. Δεν έχω καν ζωή! Μα πως μου συνέβη αυτό!

Αυτό παθαίνεις αν όλη μέρα εστιάζεις στη δουλειά, τα οικονομικά, να μεγαλώσεις το παιδί σου, να φροντίσεις για κάθε αντικείμενο που υπάρχει στο διαμέρισμα, τη συντήρηση, καθαρισμό και επισκευή του, για κάθε τρόφιμο, ρούχο, κοινώς τα πάντα. Καταντάς μια δύστυχη μηχανή που υπάρχει στον πλανήτη για άγνωστο λόγο -εκτός από τον προφανή για μένα που είναι να μεγαλώσει το παιδί όσο πιο ομαλά και όμορφα γίνεται-.

Το ημερολόγιο περιγράφει βάσει του μοντέλου την ιδανική βδομάδα

Με βάση αυτό δημιουργείς την πραγματική εβδομάδα. Ήδη όμως έχει ένα μεγάλο πρόβλημα η βδομάδα: τις 40 ώρες που μου τρώει η δουλειά μου. Αποτελεί ψεύδος ότι είναι μόνο 40 ώρες. Αν πρέπει να πας στο γραφείο κάθε μέρα -στη δική μου περίπτωση ευτυχώς δεν ισχύει αυτό- τότε μπορείς χαλαρά να προσθέσεις άλλες 1-2 ώρες την ημέρα για την ετοιμασία και το δρόμο προς και από τη δουλειά σου. Καλά το γράφω, δεν είναι εργασία, είναι δουλειά.

Στη δική μου περίπτωση μετά το 8ωρο χρειάζομαι τουλάχιστον 1 ώρα να μπει το μυαλό μου και πάλι στη θέση του και να έχω το ψυχικό σθένος να δημιουργήσω κάτι άλλο. Αρκετές φορές δεν λειτουργεί καθόλου το σύστημα ξεκούραση-πάμε-για-άλλα. Απλά σαπίζω στον καναπέ βλέποντας βίντεο με ή χωρίς αξία.

Ουσιαστικά όλες οι πραγματικά δημιουργικές ώρες έχουν ήδη μπλοκαριστεί. Οι πλέον παραγωγικές ώρες. Δεν είναι όλες ίδιες. Άλλο το 08:00-10:00 και άλλο το 17:00-19:00. Άρα ό,τι κάνω πρέπει να το πετύχω σε όλα τα κενά που μένουν στα οποία ήδη έχω τη μισή ή λιγότερη νοητική απόδοση. Να μην ξεχνάμε ότι το κοντέρ γράφει ήδη πολλά χιλιόμετρα.

Η τράπουλα είναι σημαδεμένη κυρίες και κύριοι

Δεν το βάζω κάτω αλλά και μόνο η εικόνα του ημερολογίου με βάζει σε σκέψεις.

Πως αλήθεια δημιουργείς ζωή στην πλέον αντικοινωνική και ανερωτική χώρα του κόσμου με την εστίαση σε διάλυση και πανάκριβο κόστος να πιεις ή να φας κάτι; Πως δημιουργείς ζωή όταν ούτως ή άλλως όλη μέρα σέρνεσαι για πολλούς και διάφορους λόγους; Μάλλον πριν το ημερολόγιο θα πρέπει να σκεφτώ σοβαρά μερικά ακόμη θεματάκια. Αυτή είναι και η κύρια λειτουργία της μεθόδου Trident, να σε βάλει να σκεφτείς. Τα ημερόλογια μετά λειτουργούν σχετικά από μόνα τους.

Υποχρεώσεις έχω πολλές και διάφορες. Οπότε θα ξεκινήσω μάλλον με αυτές και την εύρεση μηχανισμών να μειώσω το άγχος, την κούραση και το χρόνο που μου δαπανούν. Αν ταυτόχρονα καταφέρω να μειώσω και το κόστος, τόσο το καλύτερο.

Μάλλον θα επιστρέψω αρχικά στις σημειώσεις μου στο Obsidian. Να ξεκαθαρίσω λίγο ακόμα τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους. Μετά να δω πως θα τους σφηνώσω στα ημερολόγια.

Δεν είναι τυχαίο ότι πετυχαίνει μόνο το 1-2%. Οι περισσότεροι θεωρώ δεν προσπάθησαν ποτέ να οργανώσουν τη ζωή τους. Ίσως κάποιοι το έκαναν και δεν οδηγήθηκαν πουθενά. Η ζωή όλων μας δεν είναι ίδια. Έχουμε διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές πορείες, διαφορετική υγεία και διάφορα χτυπήματα της μοίρας για τα οποία δεν ευθυνόμαστε. Δεν κατηγορώ κανέναν, ούτε κάνω τον έξυπνο. Απλά καταγράφω την πορεία μου να βγω από τη μισθωτή σκλαβιά. Μια πορεία που θα στεφθεί από επιτυχία και θα μείνει το blog αυτό να μαρτυρά τα βήματα και την ιστορία πως έγινε.

Μπορεί όλα αυτά που κάνω να μην έχουν καμία αξία. Δεν το γνωρίζω αλλά δεν το πιστεύω. Όλα τα λιθαράκια είναι κάτι σαν μονοπάτια.

Ακόμα και αν δεν σε βγάλουν κατευθείαν στο ξέφωτο, τουλάχιστον σε φέρνουν πιο κοντά σε αυτό.