Οι Αρκάδες μου. Μια ολόκληρη ζωή διαβάζοντας Αρκά

Βρήκα λίγο χρόνο και καθάρισα τα τεύχη που έχω μαζέψει εδώ και χρόνια με προσοχή. Βρήκα και ζελατίνες στο Άμαζον και τα έχωσα μέσα. Έτσι μου ήρθε να τα διαβάσω όλα πάλι από την αρχή. Στην επόμενη καραντίνα.

Oct 20, 2024 3.8 min read 567 Words by Tom Πραγματικές ιστορίες Public

Δεν θυμάμαι πότε αγόρασα το πρώτο τεύχος Αρκά. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι μεγάλωσα διαβάζοντας Αρκά. Έχω περάσει εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ώρες χαμογελώντας σαν καθυστερημένο μόνος μου τις τελευταίες δεκαετίες. Ξέρετε εκείνη η φάση που σκέφτεσαι «πρέπει να το έχει χάσει ο τύπος». Κάπως έτσι.

Όχι το άρθρο δεν είναι χορηγία του Αρκά. Έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν έχω χορηγούς.

Η αλήθεια είναι ότι έχω και αρκετά διπλά τεύχη. Ο λόγος είναι απλούστατος.

Δεν είχα βάλει ποτέ σε ένα τραπέζι όλους τους Αρκάδες που έχω ώστε όταν βρεθώ στον Ιανό ή άλλο κατάστημα που τα πουλάει να γνωρίζω ποια έχω και να μην ξαναγοράσω τα ίδια τεύχη. Δεν ήμουν καλά πέρσι μην με παρεξηγείτε. Το να μπω σε κατάστημα ήταν θέμα. Σήμερα δεν πιστεύω ούτε ο ίδιος σε τι κατάσταση ήμουν. Δεν θα αφήσω ποτέ ξανά τον εαυτό μου να καταντήσει έτσι. Οτιδήποτε και αν απαιτηθεί για αυτό.

Τώρα όχι απλά τα έβγαλα φωτό αλλά πέρασα και στο Obsidian όλους τους τίτλους. Έτσι αν βρεθώ Ελλάδα είναι εύκολο να δω ποια έχω. Βρήκα και ζελατίνες στην ακριβή διάσταση για μερικά σεντ η καθεμιά. Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα καιρό. Βρήκα μια γερμανική εταιρεία που φτιάχνει ζελατίνες σε ό,τι διάσταση θέλεις και φυσικά πήρα.

Παλαιότερα κάπνιζα και έτσι κάποια τεύχη έχουν πάρει μια ελαφρώς κίτρινη απόχρωση. Τα εξώφυλλα ευτυχώς είναι πλαστικοποιημένα και κατάφερα να αφαιρέσω μεγάλο μέρος της πίσσας.

Η χώρα επίσης έχει απίστευτη υγρασία, ιδίως το χειμώνα. Ώρες-ώρες νιώθω σαν χρυσόψαρο στη γυάλα. Οι ζελατίνες προστατεύουν τα τεύχη και από αυτό.

Δεν μπορώ να βρω τεύχη Αρκά στη Γερμανία

Πολύ θα ήθελα στη μαυρίλα αυτού του καλοκαιριού να χαχανίζω σα βλαμμένο μόνος μου στον καναπέ διαβάζοντας νέα τεύχη. Αλλά δεν παίζει.

Να κατέβω Ελλάδα δεν το βλέπω. Δεν έχω πια που να μείνω και με τους παλιούς μου φίλους χάθηκα. Καιρός να κάνω καινούργιους.

Την επόμενη φορά που θα κατέβω θα αγοράσω 8 κιλά από δαύτα. Τόσο επιτρέπει η χειραποσκευή αν δεν κάνω λάθος.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αρκά

Είναι πολλά τα χρόνια. Σε όλες αυτές τις δεκαετίες δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο. Εντός και εκτός Ελλάδας. Διαβάζω και άλλες γλώσσες εκτός της Ελληνικής αλλά καμία τύχη να βρω κάτι αντίστοιχο. Πήρα κάτι που θύμιζε Αρκά στα γερμανικά και βρέθηκα με 2 καλοριφέρ, 4 κουβέρτες, 6 αερόθερμα, 3 μάλλινες κάλτσες και ένα μπουφάν του στρατού. Τόσο καλό χιούμορ.

Δεκαετίες ολόκληρες, στο σχολείο, στο πολυτεχνείο, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στη Γερμανία στις πιο σκοτεινές μου στιγμές η κυνικότητα του χιούμορ του Αρκά μου έδωσε μια μικρή σταγόνα δύναμης να συνεχίσω.

Να βγω στον περίεργο κόσμο που ζούμε και να παλέψω για αυτά που επιθυμώ να πετύχω.

Σε ευχαριστώ.