Άραγε είναι η λογοκρισία και η δημοκρατία έννοιες συμβατές;
Μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία σε καθεστώς λογοκρισίας; Τι κάνουμε με τις περιπτώσεις στις οποίες ο λόγος χρησιμοποιείται για ποινικές ενέργειες;
Έχει περάσει στην κοινή γνώμη η άποψη ότι αν δεν έχουμε το καλό κράτος να αστυνομεύει το διαδίκτυο, τα κείμενα, τις εικόνες και τα βίντεο θα επικρατήσει χάος και κινδυνεύει η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή, η γαλήνη και η τάξη.
Τώρα που το σκέφτομαι δεν θυμάμαι ποτέ ιστορικά να κινδύνευσε η δημοκρατία από τους πολίτες. Δεν θυμάμαι δηλαδή -με τόσα που διάβασα- να είδα κάπου ότι ξαφνικά κατέβηκαν οι πολίτες στο δρόμο από την υπερβολική δημοκρατία και να απαίτησαν την κατάργησή της και την έλευση ενός πιο αυταρχικού και τυραννικού καθεστώτος. Η δημοκρατία κινδύνευσε πολλές φορές και χάθηκε από τις κυβερνήσεις και αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία. Ποτέ αυθόρμητα από τους πολίτες. Άρα αν κάτι πρέπει να ελέγχεται αυστηρά είναι το περιεχόμενο που παράγεται από τις κυβερνήσεις και τους «υπαλλήλους» της.
Η γνώμη του πολίτη μετράει
Ας δούμε λίγο πως λειτουργεί η δημοκρατία, τουλάχιστον στα χαρτιά.
Οι πολίτες έχουν τις απόψεις τους και τις εκφράζουν ελεύθερα. Όποιες και αν είναι αυτές.
Στην πορεία βρίσκονται άνθρωποι που έχουν κοινές θέσεις και απόψεις. Οι πολίτες αυτοί σχηματίζουν ομάδες οι οποίες είναι διατεθειμένες να μοιραστούν τις θέσεις με άλλους και να βρουν ακόμη περισσότερους που συμφωνούν με αυτές. Θέλουν να κινητοποιηθούν επίσης προς την κατεύθυνση της υλοποίησης κάποιων από αυτές και ονομάζουν τις ομάδες τους κινήματα.
Τα κινήματα αν έχουν απήχηση στην κοινωνία και ισχυροποιηθούν αποφασίζουν να συμμετέχουν στα κοινά δημιουργώντας κάποιο κόμμα. Θέτουν δηλαδή το κίνημα στη διαδικασία της λαϊκής ετυμηγορίας -αυτό που λέμε εκλογές- για να πάρουν την επίσημη έγκριση της κοινωνίας και να προσπαθήσουν από το κοινοβούλιο αυτή τη φορά να υλοποιήσουν τις ιδέες και τις προτάσεις τους στην πράξη.
Βλέπετε φαντάζομαι ήδη που πάει το θέμα.
Εάν οι θέσεις και οι απόψεις δεν εκφράζονται ελεύθερα είναι αδύνατο να λειτουργήσει ο παραπάνω μηχανισμός. Αν υπάρχουν μόνο αριστερές απόψεις είναι αδύνατο να δημιουργηθεί δεξιό κόμμα ή το ανάποδο. Φυσικά η διαδικασία είναι πολύ πιο πολύπλοκη από αριστερές και δεξιές θέσεις και οι ανάγκες και ανησυχίες των πολιτών δεν μπορούν να μπουν απλά σε δυο συρτάρια. Είναι χιλιάδες τα προβλήματα σήμερα.
Εάν επιτρέπεται η δημόσια συζήτηση μόνο με τις θέσεις της κυβέρνησης και οτιδήποτε άλλο λογοκρίνεται και τιμωρείται δεν θα δημιουργηθεί ποτέ κίνημα και στη συνέχεια κόμμα με αντίθετη γραμμή. Τεχνικά είναι ανέφικτο. Η πίεση που δημιουργείται στο καζάνι της κοινωνίας από τη μη αντιπροσώπευση και τη μη επίλυση των προβλημάτων οδηγεί στην έκρηξη των πολιτών και τη βία, αυτό που αποκαλούμε επαναστάσεις. Κάτι το οποίο απεύχονται φαντάζομαι οι περισσότεροι.
Στην περίπτωση που διατυπώνονται απόψεις και θέσεις που είναι απλά ακραίες και δεν εκφράζουν μια σημαντική μερίδα των πολιτών, τότε αυτές απλά καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Δεν δημιουργούνται κινήματα με κάποια απήχηση, δεν προχωρούν στη σύσταση κόμματος ή ακόμα και αν το κάνουν δεν καταφέρνουν να εκλεγούν. Δεν τους θέλει ο πολίτης. Βασική προϋπόθεση οι εκλογές να είναι αδιάβλητες.
Τι κάνουμε στην περίπτωση ποινικής ενέργειας
Τα πράγματα στην περίπτωση αυτή είναι εξαιρετικά απλά. Δεν χρειάζονται ατελείωτες νομοθετικές ρυθμίσεις για τη λογοκρισία, ή την 24ωρη αστυνόμευση του απλού πολίτη και βάρβαρες ενέργειες όπως το κατέβασμα εξώπορτας γιατί έγραψες κάπου ότι δεν σου αρέσει ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα.
Υπάρχουν ατελείωτοι νόμοι στην ποινική νομοθεσία που ψηφίστηκαν πολύ πριν την έλευση του διαδικτύου. Υπάρχουν τόσοι νόμοι επί του θέματος που ούτε οι δικηγόροι δεν βγάζουν άκρη πια.
Αν κάποιος χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για την τέλεση απλής ποινικής ενέργειας ή ακόμα και εγκλήματος θα πρέπει να τιμωρείται όπως και για κάθε άλλο αδίκημα. Αυτό είναι προφανές και θεωρώ ότι θα συμφωνούν οι περισσότεροι αναγνώστες μου με αυτό.
Η διαφορά μεταξύ ποινικής και εγκληματικής ενέργειας έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο ορίζονται και αντιμετωπίζονται στο νομικό πλαίσιο:
- Ποινική Ενέργεια: Ο όρος "ποινική" αναφέρεται γενικά σε οποιαδήποτε ενέργεια που παραβιάζει τον ποινικό νόμο, δηλαδή έναν νόμο που τιμωρείται από το ποινικό σύστημα. Οι ποινικές ενέργειες περιλαμβάνουν τόσο μικρές παραβάσεις (π.χ. τροχαίες παραβάσεις) όσο και σοβαρά εγκλήματα (π.χ. φόνος, ληστεία). Όλες οι εγκληματικές ενέργειες είναι ποινικές, αλλά όχι όλες οι ποινικές ενέργειες είναι εγκληματικές.
- Εγκληματική Ενέργεια: Ο όρος "εγκληματική" χρησιμοποιείται για πιο σοβαρές παραβιάσεις του ποινικού νόμου, που θεωρούνται κοινωνικά επικίνδυνες ή επιβλαβείς. Εγκλήματα όπως ο φόνος, ο βιασμός, η ληστεία και η εμπορία ναρκωτικών είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα εγκληματικών ενεργειών.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις του εξ ορισμού εγκληματίες που στη συνέχεια θα πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους. Επειδή απλά δεν συμφωνούν με τη γραμμή της κυβέρνησης σε θέματα δημόσιας υγείας, μεταναστευτικού, φορολογίας, κλιματικής αλλαγής ή οτιδήποτε άλλο. Η άποψη δεν είναι έγκλημα ακόμα και αν πιστεύεις ότι υπάρχουν δάση στα οποία κατοικούν στρουμφάκια. Απλά θα δυσκολευτείς να βρεις συμπολίτες σου που να συμφωνούν με αυτό.
Η προπαγάνδα των κυβερνήσεων επίσης θα πρέπει να ποινικοποιηθεί και μάλιστα ως εγκληματική ενέργεια. Οι κυβερνήσεις έχουν πολύ μεγαλύτερη εξουσία από μια μπαρούφα που μπορεί να γράψει ένας απλός πολίτης. Οι συνέπειες στην κοινωνία μπορεί να είναι καταστροφικές όπως βιώσαμε για παράδειγμα τα πρόσφατα χρόνια με την πανδημία και τις αποφάσεις που πάρθηκαν.
Πόσο μάλλον όταν η προπαγάνδα γίνεται τη στιγμή που γνωρίζουν ότι τα δεδομένα που παρουσιάζουν είναι παντελώς ψευδή. Όταν υπάρχει δόλος, όποιος και αν είναι αυτός. Θα πρέπει επίσης φυσικά να καταργηθεί πρώτα η βουλευτική ασυλία και κάθε μορφής ακαταδίωκτου που προσβάλουν τα μισά Συντάγματα της Δύσης. Οι πολίτες πρέπει να είναι ίσοι έναντι του νόμου σε μια δημοκρατία. Όποιοι και αν είναι.
Συμπέρασμα
Λογοκρισία και δημοκρατία είναι έννοιες παντελώς ασύμβατες. Δεν μπορούν να συνυπάρχουν.
Χωρίς διαφορετική άποψη δεν έχεις διαφορετικό κίνημα, δεν έχεις διαφορετικό κόμμα, δεν εκφράζεται η βούληση του πολίτη, δεν έχεις δημοκρατία.
Όταν αυτό γίνει ευρέως αντιληπτό τότε θα έχουμε μια ελπίδα να δούμε κάποια στιγμή δημοκρατικό πολίτευμα.
Αν θέλετε την άποψή μου αυτό θα γίνει. Πολύ σύντομα μάλιστα.